کجاست...؟!

 

 

روزی با غافله ای عزم سفر داشته ام

 

بال و پر دیده و عاشق شده برداشته ام...؟!

 

پیشتر  رفتم و...رفتم...

 

و رسیدم به خدا..!؟

 

قدمی بیش نمانده ...

 

  دیدم...!؟

 

غل و زنجیر چرا بسته به پا...؟!

 

کعبه رو در رو بود

 

من اسیر زنجیر

 

خسته و...غم زده و...تشنه...

 

نشستم...؟!

 

منه خسته...منه زخمی...

 

و صدایی میگفت:

 

صبر کن غافله جآ مانده است

 

با هم آیید درون...!

 

....

...

 

چه عذابیست مرا...؟!

 

سالیانیست چرا غافله ام ناپیداست..

 

به من آهسته بگویید کجاست

 

تشنه لب مانده و چشمم در راست 

 

به من آهسته بگویید...

 

کجاست...؟!

 

 از کتاب : و شعر ...تنها بهانه ایست.

نوشته : مریم  قاسمپور