ملکوت...
پنجشنبه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۶:۴۱ ب.ظ
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک...
طبقه بندی موضوعی
-
فرهنگی
(۷۱) -
دلنوشت شعری
(۱۱۷) -
نامه ای برای خدا
(۳۰) -
مذهبی
(۶۹) -
کوله بار تجربه
(۲۵) -
نظر شما چیه ...؟
(۷۷) -
دوبیتی ها
(۵۷) -
نهج البلاغه
(۲) -
شعر دریایی من...
(۱۱) -
اشعارمحلی مازندرانی
(۵) -
شاعران معاصر
(۹) -
کتاب شعر من...
(۶) -
اشعار محلی مازندرانی
(۲) -
داستان خواب من...
(۲)
کلمات کلیدی
بایگانی
- مرداد ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۲)
- شهریور ۱۳۹۴ (۳)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲۰)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱۴)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱)
- بهمن ۱۳۹۳ (۵)
- دی ۱۳۹۳ (۶)
- آذر ۱۳۹۳ (۶)
- آبان ۱۳۹۳ (۶)
- مهر ۱۳۹۳ (۶)
- شهریور ۱۳۹۳ (۷)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۰)
- تیر ۱۳۹۳ (۱۸)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۲)
- فروردين ۱۳۹۳ (۷)
- اسفند ۱۳۹۲ (۹)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱۰)
- دی ۱۳۹۲ (۹)
- آذر ۱۳۹۲ (۷)
- آبان ۱۳۹۲ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۲ (۱۲)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۳)
- مرداد ۱۳۹۲ (۱۲)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۶)
- خرداد ۱۳۹۲ (۴)
پیوندهای روزانه
پیوندها
- ثبت فیلمنامه
- دفتر رهبری
- بنیاد جهانگیری
- سایت سنجش
- استخدام جدید
- جشنواره...
- آسا فیلم...
- تالار نویسندگان
- تجربیات...
- مسعود ده نمکی
- سینما گران
- یوگا...
- پایگاه مجازی جواد الائمه
- تاریخچه های خواندنی
- حجاب...پرهام
- چشمه باران
- بانک فیلمنامه
- شعر علیرضا دهرویه
- خلوت شلوغ
- سایت شعری گلستانه: فاضل نظری
- رهاتر از پرنده
- تک تیرانداز
- خاطرات ماندنی
- اقیانوس عاشق
- مخلص...
- کوله پشتی
- ازدل تا قلم
- مسافر تنها
- قاصدک
- ستاره
- وبلاگ شعری فاضل نظری
- سایت شعری علیرضا غزوه
- پیرمرد مسلمان
- بیا تو پشیمون نمیشی
- هم قفس بخند...
- دانلود مداحی کربلایی رضا پیروی
- منو تنهایی
- مثل چیدن انار
- پرجایی
- آموزش فیلممنامه
- کارگاه فیلمنامه نویسی
- آموزش گام به گام فیلمنامه نویسی
- فیلمنامه کوتاه
- آموزش فیلم
- فیلمنامه کوتاه
- ثبت فیلمنامه
- وبلاگهای بروز شده
۱۹ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۰:۴۱
حسین
حسین
در غروبی غمگین....
بین یک کوچه تنگ
مادری بود که دست پسر ِ خویش گرفت
راهی ره شده بود .... راه در پیش گرفت ....
سند باغ فدک بود به دستان بتول
راهی ره شده بود دخت والای رسول
از میان کوچه می رود با پسرش...
بی حیایی ناگاه راهشان را سد کرد
دست سنگین خودش بالا برد
و به رخساره ی مادر کوبید
مات و مبهوت حسن
نیست در باور ِ او
مادرش افتاده ...
رنگ رخسار حسن گشت سپید
چشم ِ مادر شده تار دیگر او هیچ ندید...
آسمان دور سرش می چرخید
مادر افتاد زمین
بغضش آرام شکست
حسنش گریه کند
چادر خاکی مادر بتکاند که شده خاک آلود
حسنش باز فقط گریه کند ...
گویدش: " خیز که تا خانه رویم ...
پدر آنجاست و چشمش به در است
خیز از جا و کمک گیر ز من
دست بگذار به روی دوشم
مادر ِ بی رمق و بی هوشم "
باید از جا خیزد
رمقی نیست که زهرا خیزد
دست خود را روی دیوار گذاشت
دست دیگر را نیز
به روی شانه ی فرزندش برد
یا علی گفت و زجایش بر خاست ..
عزم رفتن او کرد به سوی خانه ی شاه
گم نمود است گمانم او راه
هاله ای ابر به رخساره ی او نقش گرفت
و از آن روز رخش را حتی
ز علی هم پوشاند
تا که جمعی در شب
به سرایی که پناه همه ی عالم بود
حمله ور گشته و در پشت در ِ خانه تجمع کردند
خواستند تا که علی راببرند
هیزم و آتش و دود
قسمت ِ درب همان خانه شده
آمد او پشت در و خواست که در باز کند
ناگهان یک نفری با لگدی
در ِ آن خانه به داخل هل داد
ناله ای رفت به عرش....
مادری پشت در است .....
میخ در سینه او ..
خون چکد روی زمین ...
باز هم یاری حیدر را کرد
گفت : "من مرده ام آیا که علی را ببرید؟"
ریسمان را بگرفت
نانجیبی به قلافی که به دستانش داشت
مزد یاری علی را داده ...
دست او را بشکست
لگدی هم زده بر پهلویش
استخوانش بشکست
هر که از ره آمد لگدی بر او زد
آنکه پیغمبر دین گفت که از من باشد ......
پاره ی قلب من است ........
هر که آزرد و را قلب مرا رنجانده ..........
و چنان بود که بعد از آن شب
چند روزی دگر او زنده نماند
موقع غسل شد و نیمه شبی
حیدر آمد و کبودی ِ تنش را نگریست
سر به دیوار گذاشت
گریه می کرد و صدا زد او را
کودکانش همه گرداگردش
ذکر مادر بگرفتند و سر و سینه زدند
حسن افکند خودش را بغل مادر خویش
و حسین صورت خود را کف پای مادر
بفشارد و بگرید و علی هم بیند
دل او درد آمد
کودکانش را او
همه دلداری داد
بردنش در دل شب
بی نشان خاک کنند
تا که حتی اثری از قبرش
باقی از خود نگذارد برای اینکه :
نشود هیچ کسی قصد جسارت بکند
و چنین گشت سر انجام همان مادر و طفل
که غروبی باهم
راهی ِ کوچه ی تنگی گشتند
بی نشان مادر شد
خونجگر کودک او
مادرش رفت ولی کودک ماند .....................!!
مادرش رفت ولی کودک ماند .....................!!
چشمهایت فرات دلتنگی
اشکهایت تلاطم غمهاست
حال و روز دل شکسته‌ی تو
از نگاه غریب تو پیداست
۱۹ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۷:۱۷
پرجائی
پرجائی
سلام خوبی سر بزن ما را هم
۲۰ ارديبهشت ۹۳ ، ۰۸:۳۰
پرجائی
پرجائی
سلام وب خوبی داری
همهً عمر دمادم نسرودیم از تو
قدر درکِ خودمان هم نسرودیم از تو
من که از طبع خودم شکوه مکرر دارم
عرق شرم به پیشانی دفتر دارم
شعرهایم همه پژمرد و نگفتم از تو
فصلی از عمر ورق خورد و نگفتم از تو
دل ما کی به تو ایمان فراوان دارد
شیرِ در پرده به چشمان تو ایمان دارد
بیم آن است که ما یک شبه مرداب شویم
رفته رفته نکند جعفر کذاب شویم
((به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد ))1
هرچه کردیم که در خیمه شود بند نشد
پدرش کوهی پر از صبر و شکیبایی بود
به پدر این گل معصوم همانند نشد
از همان لحظه ی پرواز کبوترهایت
آشنا صورت او با گل لبخند نشد
ظاهرا پیش من اما دل او در گودال
زیر شمشیر غمت بود که پابند نشد
خواهرت نیست مقصر تو خودت میدانی
سعی کردم که نیاید به خداوند نشد
**
سهمش ای کاش سه شعبه نشود آه ولی
در تمامی ِ مقاتل ننوشتند ، نشد
آنچنان دوخت سه شعبه بدنش را به حسین
اندکی فاصله مابین دو دلبند نشد
نوای بی نواهایی ابالفضل
عزیز قلب مولایی ابالفضل
تو با دستان ببریده دلیل
شفاعت های زهرایی ابالفضل
برخیز که قدسیان جوابت بدهند
وز کوثر معرفت شرابت بدهند
چون ماه رجب باشدو اعیاد علی
کعبه مانند صدف در دل خود گوهر داشت
گوهری زینت هستی چونان حیدر داشت
یک پیاله ز می اش مست کند عــــالم را
آنکــه اندر قدحش باده ای از کوثر داشت
حجت حق، از حریم حق، به امر حق عیان شد
روشن از نور رخش، ارض و سما، کون و مکان شد
خانه زاد حق ولادت یافت اندر خانه ی حق
حق به مرکز جا گرفت، باطل گریزان از میان شد . . .