غوغا...

دلتنگ بودن افتخاری نیست

 

      دل سنگ بودن عادت دنیاست

 

                  من از تمام جاده بیزارم

 

                       اینجا فقط در قلب من غوغاست  

 

شعر معاصر...

فرشی از ابریشم و گلهای شبنم بافتی

مثل موهایی که با شب بو و مریم بافتی

چند رج دیوانه بازی، چند رج دلواپسی

رشته ی امید من بود اینکه کم کم بافتی

 

این گلوبند است دور گردنم آویختی

یا طناب دار من را باز محکم بافتی؟

 

خانه را با دستهای مهربانت چیده ای

زندگی را با خیالاتی منظم بافتی

 

من که سرما را تحمل کرده بودم سالها...

شال می اندازم از وقتی برایم بافتی

 

شعر: امیر تیموری

 

دلم...

 

قاصدک بروی دنیا تو بخند

 

     قاصدک درو بروی من نبند

 

             قاصدک دلم گرفته از زمین 

 

                       قاصدک فقط بمون فقط همین...

 

درمون دوعالم...

اگه دیدی مسافر بی قراره

 

         اگه بار سفر رو بست..میره

 

                 آ های درمون دردای دو عالم

 

                                 مریضت آخرش از دست میره.

 

از اشعار آقای امیر تیموری

تولد....

تولدم مبارک...

 

     به آیینه  و به شمدون

 

                   تموم خیر دنیا ...

 

                      تقدیم لحظه هاتون.

 

بنده نواز...

کاش عمر...

 

دستای خالی و سردم

 

    همیشه خالیه اینجا

 

          کاش عمر خاکی مریم 

 

              نبوده هرگز بدنیا.

شوره زار...

 

غصه نخور هم وطن

 

       دنیا یه شوره زاره

 

                 آدم توی شوره زار

 

                                همش فکر فراره.

 

 

درد...

بیهیچ بهانه ای بیدار میشود...؟!

 

دردی که سالیان سال خفته بود.

خاطره...

ابر سرگردونی ...

 

    میره سمت آب دریا

 

          تلخی خاطره هاشو

 

                  میپاشه رو خاک دنیا.