نمیدانم...

 

من آن مرغ خوش آوازم

 

      کنار سبزه ها خسته

 

             یکی آمد نمیدانم...

 

                         چرا بال مرا بسته.

 

 

ساز...

 

صدای ساز میآید ز جایی

 

     گل هر روزه ی مریم کجایی

 

             که میسوزم بیادت هر شب و روز...

 

                        خدایا : من کجایم...؟! تو کجایی.

 

 

قاصدک...

 

قاصدک پرهاتو  وا کن

 

   راهی امام رضا  کن

 

       برسون سلام ما رو 

 

           برامون یه کم دعا کن.

 

 

شوریده دل...

 

شوریده دل و هوای یاری دارم

 

    در دل سخنی بهر نگاری دارم

 

        صد شوق اگر نگار یاری کندم

 

           صد حیف اگر شکسته بالی دارم

 

 

تاریکی...

 

چقدر احساس غم دارم

 

ازین بودو نبودنها

 

دارم با گریه میخندم

 

دراین تاریکی دنیا...

 

 

دفتر...

 

نیمه شب و...دفتر نیمه بسته

 

   بخت منو ثانیه های خسته

 

      کاش تو دو  روز عمر دنیاییم

 

         نبینم که غم تو دلی نشسته

 

سلام...

 

سلام  ای حسرت فردا...

 

سلام ای نکته ی تنها

 

سلام ای هجرت بی من

 

سلام ای آیه های غم.

 

 

غریب قصه....

 

غریب قصه های بی زبونم

 

قلم بدس میگیرم و میخونم

 

کاشکی بدونن آدمای قصه م...؟!

 

که من بپاشون تا ابد میمونم .

غمنامه...

 

ببار بارون رو دفترهای خیسم

دارم غمنامه ام رو مینویسم 

ببار بارون غمی تنها نمیشه 

کنارش هست مریم تا همیشه.

نی خانه...

 

 

بزن نی ...نامه ی مریم رسیــــده

 به خط ساده و قلبــــی تکیده

بزن نی... زخم تو  راهی نــــداره

بجز( نی خانه) هم  جایــی نـداره .